Në këtë artikull, dëshiroj të shpjegoj se ç'do të thotë " të rilindësh" - ose "të shpëtohesh".

Pendimiështë hapi i parë në këtë përvojë. Por në mënyrë që të pendohesh (të largohesh nga mëkati), ti duhet të kuptosh fillimisht se çfarëështë mëkati. Ekziston një kuptueshmëri e gabuar mbi pendimin ndërmjet të Krishterëve në ditët e sotme, pasi ekziston një kuptueshmëri e gabuar mbi mëkatin.

Standardet e Krishtërimit kanë rënë ndjeshëm gjatë dekadave të fundit. " Ungjilli" që predikohet nga shumica e predikuesve ështënjë variant i dobët i së vërtetës. Njerëzve u thuhet vetëm që t'i besojnë Krishtit. Por askush nuk do të shpëtojë vetëm duke besuar tek Krishti, nëse nuk pendohen.

Tërilindëshështë baza e jetes së krishterë. Nëse ti bën një jetë të mirë, pa u bazuar në këtë themel, atëherë Krishtërimi yt do të jetë si çdo fe tjetër në këtë botë - të cilat gjithashtu u mësojnë njerëzve të bëjnë një jetë të mirë. Ne patjetër që duhet të bëjmë një jetë të mirë. Por kjo ështësuper-struktura e Krishëtimit - jo themeli i tij. Themeli është që të rilindësh. Të gjithë duhet ta nisim nga këtu.

Jezusi e përdori shprehjen "të rilindësh" tek Gjoni 3:3, kur i foli Nikodemusit, i cili ishte një udhëheqës fetar dhe një njeri që i druhej Zotit dhe jetonte në mënyrë të drejtë. Megjithatë, Jezusi i tha, "Nëse një nuk ka rilindur, nuk mund ta shohë mbretërinë e Perëndisë" (Gjoni 3:3). Këtu e kuptojmë që për të hyrë në mbretërinë e Perëndisë, duhet të kesh një lindje shpirtërore, edhe po të jesh njeri i mirë! Jezusi i tha më pas se Ai (Jezusi) do të ngrihej lart në kryq dhe do të vdiste, në mënyrëqë, kushdo që beson tek Ai, të ketë jetë të përjetshme (Gjoni 3:14, 16).

Jezusi vijoi më tej duke i thënë se njerëzit deshën errësirën më tepër se dritën, sepse veprat e tyre ishin të mbrapshta (Gjoni 3:19). Por kush bën të vërtetën vjen te drita, që veprat e tij të zbulohen, sepse u bënë në Perëndinë (Gjoni 3:21). Për të lindur sërish, ju duhet të vini tek drita. Kjo do të thotë që duhet të jeni të sinqertë me Zotin dhe duhet t'ia pranoni mëkatet tuaja Atij. Sigurisht, ju nuk mun t'i mbani mend të gjithë mëkatet që keni kryer. Por ju duhet të pranoni që jeni mëkatarë dhe t'i tregoni Zotit të gjithë mëkatet që ju kujtohen.

Mëkati është një gjë shumë e madhe dhe, fillimisht, ju mund të shohni vetëm një pjesë të vogël të tij në jetën tuaj. Kjo është e njëjtë si të jetosh në një shtet të madh dhe të kesh parë vetëm një pjesë të vogël. Por duke iu kthyer mëkateve që njihni, ju do të shihni më shumënga ky "shtet i mëkateve" në jetën tuaj. Ndërsa vini drejt dritës, ju do të shihni më shumë prej mëkatit tuaj - dhe atëherë do të arrini të pastroni veten gjithnjë e më shumë prej tij. Ndaj ju duhet tëvini ndershmërisht përpara Zotit gjithmonë.

Për të përdorur një ilustrim tjetër: Ju po jetoni në një shtëpi që ka shumë dhoma të pista. Ju dëshironi që Jezusi të vijë e të jetojë në shtëpinë tuaj. Por Ai nuk mund të jetojë në dhoma të pista. Ndaj Ai ju ndihmon që të pastroni sëcilën dhomë - njëra pas tjetrës. Pak nga pak, e gjithë shtëpia pastrohet. Kjo është mënyra si rritemi drejt shenjtërisë në jetën e Krishterë.

Apostulli Pal ka thënë dikur se kudo që shkonte, ai predikonte po të njëjtin mesazh për të gjithë: Mbi pendimin te Perëndi dhe për besimin në Zotin tonë Jezu Krisht (Aktet 20:21). Këto janë dy kërkesat për të hedhur një themel të mbarë në jetën tuaj dhe për të rilindur. Zoti i ka bërë së bashku pendimin dhe besimin. Por shumica e predikuesve të krishterë i kanë ndarë. Pendimi është anashkaluar nga shumica e predikimit të ungjillit të sotëm. Nga shumica e predikuesve po predikohet vetëm besimi.

Por nëse ju keni vetëm besim, ju nuk mund të rilindni. Kjo është njësoj si të thuash që një grua nuk mund të ngjizë një fëmijë, e vetme, sado që të përpiqet. Një burrë gjithashtu nuk mund të ngjizë një fëmijë i vetëm. Një burrë dhe një grua duhet të bashkohen që të sjellin në jetë një fëmijë. Pikërisht kështu, vetëm kur pendimi dhe besimibashkohen, lindnjë fëmijë shpirtëror - një lindja e re mund të ndodhë në shpirtin tuaj. Kjo lindje shpirtërore është po aq e vërtetë sa lindja fizike - dhe gjithashtu zhvillohet në një çast. Nuk është graduale.

Mund të duhen muaj të tërë përgatitje për lindjen e re - ashtu siç duhen muaj të tërë përgatitje për lindjen fizike. Por vetë lindja e re (ashtu si lindja fizike) zhvillohet në një çast. Disa të krishterë nuk e dinë datën e lindjes së tyre të re. Unë nuk e di datën e lindjes sime të re. Por kjo është njësoj si të mos dish datën e lindjes fizike të dikujt. Kjo nuk është një çështje serioze -përsa kohë dikush është gjallë!! Në të njëjtën mënyrë, gjëja e rëndësishme është të dini me siguri se sot, ju jeni të gjallë në Krisht.

A po tregohemi mendje-ngushtë kur themi se Jezusi ështëudha e vetme drejt Perëndisë?

Më lejoni t'i përgjigjem kësaj pyetjeje me një ilustrim: Dikush që nuk e ka parë kurrë babanë tim (ose as njëfotografi të babait tim), nuk mund ta dijë se si duket babai im. Në të njëjtën mënyrë, ne që nuk e kemi parë kurrë Perëndinë nuk mund të dimë asgjë për Të ose për udhëndrejt Tij. Sidoqoftë, Jezu Krishti erdhi nga Perëndia. Dhe kështu vetëm Ai mund të na e tregojë udhën drejt Perëndisë.Ai tha, " Unë jam udha, e vërteta dhe jeta; askush nuk vjen tek Ati përveçse nëpërmjet meje "(Gjoni 14: 6).

Kur mendojmë për pretendimin e Jezusit për të qenë udhaEVETME tek Perëndia Atë, duhet të themi se, ose ajo që Ai tha ishte e vërtetë, ose Ai ishte gënjeshtar dhe mashtrues. Kush do të guxonte të thoshte se Ai ishte gënjeshtar dhe mashtrues? Nuk mjafton të thuhet se Jezusi ishte thjesht një njeri i mirë ose një profet. Jo. Ai është Vetë Perëndia - dhe jo vetëm një njeri i mirë. Ai nuk mund të ishte njeri i mirë nëse do të ishte gënjeshtar apo mashtrues! Pra, ne konkludojmë se Jezusi ishte me të vërtetë Perëndia në formën njerëzore.

E vërteta në tërësi është mendje-ngushtë. Në matematikë, 2 + 2 bëjnë gjithmonë 4. Ne nuk mund të tregohemi mendje-gjerë dhe të pranojmë 3 ose 5, gjithashtu si përgjigje të mundshme. Ne nuk mund të pranojmë as 3.9999. Nëse pranojmë variacione të tilla të së vërtetës, llogaritjet tona matematikore do të dalin keq. Në të njëjtën mënyrë, ne e dimë se Toka rrotullohet rreth Diellit. Nëse vendosim të tregohemi "mendje-gjerë" dhe të pranojmë ndonjë teori që thotë se Dielli gjithashtu rrotullohet rreth Tokës, llogaritjet tona astronomike do të dalin keq. Po kështu, në kimi, H2O është ujë. Ne nuk mund të tregohemi mendje-gjerë dhe të themi që H2O është gjithashtu kripë!! Pra, ne e shohim që e vërteta është absolute në çdo fushë dhe është shumë mendje-ngushtë. E njëjta gjë vlen edhe në çështjen e Perëndisë.

Mendje-gjerësia mund të sjellë gabime serioze në matematikë, në astronomi dhe në kimi - dhe gjithashtu në njohjen e së vërtetës për Perëndinë.

Bibla mëson se të gjitha qeniet njerëzore janë mëkatare - dhe Jezusi vdiq për mëkatarët. Pra, nëse vini tek Jezusi si një "i krishterë", Ai nuk do t'i falë mëkatet tuaja, sepse Ai nuk vdiq për të krishterët! Ai vdiq për mëkatarët. I vetmi person që mund të falet është ai që vjen tek Jezusi dhe i thotë" "Perëndi, unë jam një mëkatar". Ju nuk mund të vini tek Jezusi si anëtar i ndonjë feje dhe të faleni, sepse Ai vdiq për mëkatarët. Nëse vini tek Ai si mëkatar, atëherë mëkatet tuaja mund të falen menjëherë.

Për të gjithë ne është e lehtë të dimë se jemi mëkatarë - sepse Zoti na ka dhënë të gjithëve një ndërgjegje. Fëmijët kanë një ndërgjegje shumë të ndjeshme, gjë që i bën ata të vetëdijshëm për gabimet shumë shpejt. Por, ndërsa rriten, kjo ndërgjegje mund të bëhet e vështirë dhe e pandjeshme. Kur një fëmijë 3-vjeçar thotë një gënjeshtër, fytyra e tij duket fajtore, sepse ndërgjegjja e tij është fajtore. Por, 15 vite më vonë, ai mund të thotë një gënjeshtër me një fytyrë të çiltër, sepse e ka vrarë ndërgjegjen e tij duke injoruar vazhdimisht zërin e saj. Thembrat e këmbës së një foshnje janë aq të buta, saqë mund të ndiejë edhe ledhatimin e pendës. Por, thembrat e këmbëve të të rriturve janë aq të forta saqë ata nuk e ndiejnë as shpimin e një kunje derisa të shtypet fort. Kjo është ajo që i ndodh edhe ndërgjegjes së tyre, ndërsa rriten.

Ndërgjegjja është një zë që Perëndia ka vendosur brenda nesh, që na tregon se ne jemi qenie morale. Ajo na jep një kuptim elementar të së drejtës dhe së gabuarës. Dhe kështu, ajo është një dhuratë e mrekullueshme e Perëndisë. Jezusi e quajti atë "syri i zemrës" (Lk.11: 34). Nëse nuk e ruajmë me kujdes këtë "sy", një ditëdo të bëhemi të verbër shpirtërisht. Injorimi i therjeve të ndërgjegjes mund të jetë po aq i rrezikshëm sa të injorosh grimcat e pluhurit që hyjnë në syrin tënd - një ditë do të bëhesh plotësisht i verbër, shpirtërisht.

Kur foshnjet lindin, asnjë prej tyre nuk ka fe. Janë të gjithë njësoj. Dy vjet më vonë, ata janë ende të njëjtë - egoistë dhe grindavecë. Por, me kalimin e kohës, prindërit e tyre i indoktrinojnë në fe të ndryshme - dhe kështu përfundojnë në fe të ndryshme. Në më shumë se 90% të rasteve, feja e një personi është ajo që prindërit e tij kanë zgjedhur për të.

Por Perëndia nuk na shikon si njerëz me fe të ndryshme. Ai na sheh të gjithëve si mëkatarë. Jezusi zbriti nga Qielli në Tokë që të vdesë për mëkatet e gjithë njerëzimit. Ai nuk zbriti për ata që e konsiderojnë veten mjaftueshëm të mirë për të hyrë në praninë e Perëndisë, por për ata që pranojnë se janë mëkatarë dhe të padenjë për të hyrë në praninë e Perëndisë. Ndërgjegjja juaj ju tregon se jeni mëkatarë. Atëherë, pse duhet të jetë e vështirë të vish te Jezusi dhe të thuash: "Zot, unë jam mëkatar, kam bërë shumë gjëra të gabuara në jetën time"?

Një pyetje që disa mund të bëjnë është: "A nuk mundet një Perëndi i mirë t'i anashkalojëmëkatet tona dhe të na falë, ashtu siç do të na falte një baba?" Nëse një djalë thyen (ose humbet) diçka të vlefshme, dhe i vjen keq për të dhe i kërkon falje babait të tij, babai i tij do ta falte. Por, këto çështje nuk janë çështje morale. Nëse të gjitha mëkatet tona do të ishin të njëjta me këto çështje, atëherë Perëndia do të na falte menjëherë. Por mëkati nuk është si këto çështje. Mëkati është një krim.

Nëse një burrë do të ishte gjykatës në një gjykatë dhe vetë djali i tij do të qëndronte para tij, i akuzuar për ndonjë krim, a mundet t'i thotë djalit të tij, "Bir, unë të dua. Të fal. Nuk do të të dënoj"? Çdo gjykatës tokësor që ka ndjenjën më të vogël të drejtësisë, nuk do ta bënte kurrë një gjë të tillë. Kjo ndjenjë e drejtësisë që e kemi të gjithë brenda vetes është një pjesë e vogël e drejtësisë së përsosur ePerëndisë të Plotfuqishëm, në shëmbëlltyrën e të cilit jemi krijuar. Pra, kur kemi bërë diçka tejet të gabuar, Perëndia si gjykatës, duhet të na thotë, "Unë të dua shumë, por ti ke bërë një krim - dhe kështu duhet të të dënoj". Në atë gjykatë, sado që i biri mund të pendohet për krimin e tij, babai i tij ende duhet ta dënojë, si gjykatës. Le të supozojmë se djali kishte grabitur një bankë. Babai e gjobit atë me dënimin e plotë të ligjit -le të themi, një milion rupi. Meqenëse djali nuk ka para për të paguar gjobën, ai duhet të shkojë në burg! Babai më pas zbret nga karrigia e gjyqtarit, heq mantelin e gjyqtarit dhe ulet poshtë. Ai nxjerrbllokun e tij personal të çekut dhe shkruan një çek për një milion rupi (gjithë kursimet e jetës së tij) dhe ia jep djalit të tij për të paguar gjobën. A mund ta akuzojë tani i biri tani që ai nuk e do? Jo! Në të njëjtën kohë, askush nuk mund ta akuzojë atë se nuk është gjykatës i drejtë, sepse ai i dha djalit të tij dënimin e plotë që kërkonte ligji. Kjo është pikërisht ajo që bëri Perëndia edhe për ne. Si gjykatës, Ai deklaroi se të gjithë duhet të vdesim për mëkatet tona. Pastaj, Ai zbriti në Tokësi Njeri dhe e mori vetë atë dënim.

Bibla na mëson se edhe pse Perëndia është Një, Ai ekziston në Tre Persona - Atin, Birin dhe Shpirtin e Shenjtë. Nëse Perëndia do të ishte vetëm një Person, Ai nuk do të mund të ishte larguar nga froni i Tij në Qiell dhe të zbriste në Tokë si njeri në personifikimin e Jezusit. Kush do ta drejtonte universin atëherë? Por, Perëndia ekziston në tre persona, ndaj Biri mundi të vinte në Tokë dhe të vdiste për mëkatet tona para Atit në Qiell, që ishte Gjykatësi. Disa të krishterë i pagëzojnë njerëzit në emër të " Jezusit vetëm" duke thënë se ekziston vetëm Një Person në Hyjninë - Jezusi. Ky është një gabim i rëndë. Gjoni 1, 2:22 thotë se kushdo që mohon Atin dhe Birin ka shpirtin e antikrishtit. Sepse ai mohon që i Birii Perëndisë erdhi në formën njerëzore si Jezu Krishti, dhe mohoi vullnetin e tij njerëzor dhe bëri vullnetin e Atit dhe më pas mori ndëshkimin për mëkatet tona, përpara Atit Perëndi (Gjn 1, 4: 2,3) .

Jezusi ishte plotësisht Perëndi dhe plotësisht njeri kur Ai erdhi në Tokë. Kur Ai vdiq në kryq, Ai mori dënimin për mëkatet e gjithë njerëzimit. Dënimi për mëkatin tonë është që të ndahemi nga Perëndia në përjetësi. Dhe kur Jezusi u var në kryq, Ai u nda nga Ati i Tij në qiell. Një ndarje e tillë është vuajtja më e tmerrshme që çdo qenie njerëzore mund të vuajë ndonjëherë.

Ferri është i vetmi vend në univers i braktisur nga Zoti. Perëndia nuk gjendet atje. Dhe kështu në ferr, e gjithë ligësia në djall shfaqet plotësisht. Kjo ligësi i bën gjërat kaq të mjerueshme për të gjithë ata që shkojnë në ferr. Jezusi e përjetoi atë dënim kur u var në kryq. Ai u var në kryq për 6 orë. Por në 3 orët e fundit Ai u braktis nga Zoti. Dielli u errësua dhe toka u drodh. Lidhja e tij me Atin e Tij në qiell u ndërpre. Ati është koka e Krishtit (1 Kor. 11: 3) - dhe kur Krishti u braktis, ishte si t'i kishin prerëkokën. Ne nuk mund ta kuptojmë plotësisht se ç'agoni ishte për Të.

Nëse Jezusi do të ishte thjesht një qënie e krijuar, Ai nuk do të mund të kishte marrë ndëshkimin për miliarda qënie njerëzore që kanë jetuar që prej Adamit! Sepse një njeri i vetëm nuk mund të varet në vend të një miliard vrasësve! Por Jezusi mundi ta marrë atë ndëshkim sepse Ai është Zoti i Pafundsisë.

Për më tepër, Ai është i pafund, ndaj arriti të marrë një dënim të përjetshëm brenda tre orësh.

Nëse Jezu Krishti nuk do të ishte Perëndia, dhe Ati Perëndi do ta kishte ndëshkuar Atë për mëkatin tonë, kjo do të kishte qenë një padrejtësi e madhe. Perëndia nuk mund të dënojë një person për krimin e një tjetri, edhe nëse personi është i gatshëm të marrë përsipër dënimin. Shoku juaj nuk mund të marrë përsipër dënimin tuaj dhe të varet në vendin tuaj. Kjo do të ishte e padrejtë. Pra, nëse Jezusi do të ishte thjesht një qënie e krijuar dhe Ai do të dënohej për mëkatet tona, kjo do të kishte qenë padrejtësia më e madhe.

Pra, është e qartë se asnjë qënie e krijuar nuk mund të ketë marrë ndëshkimin për mëkatet tona. Vetëm Perëndia mund ta marrë atë dënim, sepse Ai është Gjykatësi i universit. Ai ka të drejtën që të na ndëshkojë - dhe Ai ka të drejtën që të marrë Vetë përsipër dënimin tonë. Dhe kjo është pikërisht ajo që Ai bëri, kur zbriti në Tokë në Personifikimin e Jezu Krishtit. Themeli i besimit të krishterë qëndron në dy të vërteta të mëdha: Së pari, që Krishti vdiq për mëkatet e njerëzimit. Së dyti, që Ai u ringjall prej së vdekurish pas tre ditësh.

Nëse Krishti nuk do të ringjallej prej së vdekurish, nuk do të kishte prova se Ai ishte Perëndia. Ringjallja e tij nga vdekja ishte provë se gjithçka që Ai kishte thënë ishte e vërtetë. Asnjë udhëheqës fetar nuk ka pretenduar ndonjëherë se do të vdiste për mëkatet e botës. Dhe asnjë udhëheqës fetar nuk është ringjallur ndonjëherë nga vdekja. Vetëm këto dy fakte e bëjnë Jezu Krishtin unik.

Të gjitha fetë mund të na mësojnë t'u bëjmë mirë të tjerëve dhe të jetojmë në paqe. Por besimi i krishterë ka një themel unik: Krishti vdiq për mëkatet tona dhe u ringjall prej së vdekurish. Nëse këto dy të vërteta mënjanohen nga krishtërimi, atëherë krishtërimi bëhet ashtu si çdo fe tjetër. Këto dy të vërteta janë ato që e bëjnë krishterimin unik.

Ne të gjithë jemi krijuar nga Perëndia që të jetojmë për Të. Por të gjithë kemi jetuar për veten tonë. Pra, kur të vijmë tek Perëndia, ne duhet të vijmë si hajdutë të penduar që kanë grabitur për shumë vite, ato që i përkisnin Perëndisë. Ne duhet të vijmë tek Ai me mirënjohje për Krishtin që vdiq për ne dhe duke besuar se Ai u ringjall prej së vdekurish dhe vijon të jetë gjallë sot. Ne nuk mund t'i lutemi Jezusit nëse Ai nuk do të ishte gjallë sot - sepse ju nuk mund t'i luteni një personi të vdekur. Por, për shkak se Jezusi u ringjall prej së vdekurish, ne mund të bisedojmë me Të.

Pasi Krishti u ringjall prej së vdekurish, Ai u ngjit dhe u kthye në parajsë. Më pas Shpirti i Shenjtë, Personi i Tretë i Hyjnisë zbriti në Tokë. Shpirti i Shenjtë është një Person i vërtetë si Vetë Jezusi. Ai ka zbritur në Tokë për të mbushur jetën tonë me praninë e Tij. Nëse i dorëzohemi Shpirtit të Shenjtë, Ai mund të na bëjë të shenjtë. Kur Shpirti i Shenjtë ju mbush, ju do të keni mundësi të jetoni një jetë ku do të fitoni ndaj mëkatit.

Askush nuk mund të jetonte kështu para se Shpirti i Shenjtë të zbriste në vendbanimin e njeriut - në ditën e Rrëshajëve. Para saj, njerëzit mund të përmirësonin vetëm jetën e tyre të jashtme. Jeta e tyre e brendshme mbeti e mposhtur nga mëkati dhe e pandryshuar. Kur Shpirti i Shenjtë ju mbush, Vetë Perëndiajeton brenda jush dhe Ai mund t'ju mundësojë të jetoni një jetë hyjnore edhe përbrenda.

Mesazhi i mrekullueshëm i ungjillit është se zemra juaj mund të bëhet plotësisht e pastër kur Perëndia ju fal dhe atëherë Krishti mund të jetojë në ju përmes Shpirtit të Tij duke e bërë trupin tuaj shtëpinë e Perëndisë.

Njëherë, po bisedoja me një të krishterë që po pinte cigare. E pyeta nëse do të pinte ndonjëherëcigare brenda një ndërtese kishe? Ai tha se nuk do ta bënte kurrë sepse një kishëështë shtëpia e Perëndisë. Unë i thashë se vetë trupi i tij ishte shtëpia e Perëndisë dhe jo ndonjë ndërtesë kishash. Ju nuk do të kryenitshkelje kurore brenda një ndërtese kishe, apo jo? As ​​nuk do të shikonit pornografi në internet brenda një kishe. Trupi juaj është shtëpia e Perëndisë, kur Krishti jeton brenda. Prandaj, tregohuni të kujdesshëm me atë që bëni me gjymtyrët e trupit tuaj. Zakonet si pirja e duhanit, alkoolit, marrja e ilaçeve të dëmshme dhe lejimi i hyrjes së mendimeve të papastra në mendjen tuaj do ta shkatërrojnë gradualisht trupin dhe mendjen tuaj.

Jeta e krishterë është si një garë. Kur ia kthejmë shpinën mëkatit dhe rilindim, ne kthehemi në vijën fillestare të kësaj gare. Më pas nis një garë maratonë - deri në fund të jetës sonë. Ne vrapojmë papushim. Dhe kështu, çdo ditë i afrohemi gjithnjë e më shumë vijës së përfundimit. Por asnjëherë nuk duhet të ndalemi së vrapuari.

Ose për të përdorur një ilustrim tjetër: Kur të rilindim, ne hedhim themelet e shtëpisë sonë. Pas kësaj, ne ndërtojmë ngadalë superstrukturën - dhe kjo përbëhet nga shumë kate.

Kjo është jeta më e mirë që mund të jetoni ndonjëherë, sepse gradualisht eleminoni gjithçka të keqe nga jeta juaj dhe, ndërsa për çdo vit që kalon, bëheni gjithnjë e më shumë të ngjashëm me Perëndinë.

Atëherë, çfarë duhet të bëni që të rilindni?

Para së gjithash, pranoni që jeni mëkatarë. Mos e krahasoni veten me të tjerët dhe tëgjeni ngushëllim duke imagjinuar se jeni më mirë se ata. Mëkati është si një helm vdekjeprurës. Pak rëndësi ka nëse pini një pikë apo njëqind pika helm, ju prapë vdisni. Prandaj, nëse dëshironi të nisni një fillim të mbarë në jetën tuaj të krishterë, pranoni se nuk jeni më mirë se mëkatari më i keq në botë. Më pas vendosni tëlargoheni nga mëkati i njohur në jetën tuaj.

Më pas,besoni në Krisht. Kjo do të thotë t'i përkushtohesh Krishtit - dhe jo vetëm të besosh diçka për Të në mendjen tënde. Ju mund të besoni në dikë pa iu përkushtuar atij. Një nuse pyetet në dasmën e saj: "A je e gatshme t'i përkushtohesh këtij burri?"Supozojmë se ajo përgjigjet duke thënë, "Besoj se ai është një njeri shumë i mirë. Por nuk jam e sigurtë nëse dua t'ia kushtoj atij tërë jetën dhe të ardhmen time". Atëherë ajo nuk mund të martohet me të, sepse nuk ka besim tek ai. Kur një grua martohet, drejtimi i tërë jetës së saj ndryshon. Ajo ndryshon mbiemrin e saj duke marrë mbiemrin e burrit. Ajo largohet nga shtëpia e prindërve të saj dhe shkon të jetojë me bashkëshortin e saj. Ajo mund të mos e dijë se ku do të jetojë ai, por ia beson të gjithë të ardhmen e saj. Ajo ka besim tek ai. Ky është një imazh i asaj që do të thotë të kesh besim në Krisht.

Fjala "i krishterë" (për ta thënë me nderim) do të thotë "Zonja Krishti"! Gruaja ime mund të merrte mbiemrin tim vetëm pasi u martua me mua. Në të njëjtën mënyrë, ju mund të merrni emrin e Krishtit dhe ta quani veten "të krishterë", vetëm nëse jeni të martuar me Të. Nëse ndonjë zonjë do të merrte mbiemrin tim pa u martuar me mua dhe do ta quante veten "Zonja Zac Poonen", kjo do të ishte një gënjeshtër. Në të njëjtën mënyrë, kushdo që e quan veten të krishterë, pa u martuar me Krishtin, gjithashtu thotë një gënjeshtër.

Një martesë zgjat përgjithmonë dhe jo vetëm për disa ditë. Në të njëjtën mënyrë, të jesh i krishterë është një angazhim që e ndërmerr gjatë gjithë jetës. Angazhimi total ndaj Krishtit, nuk do të thotë që ju jeni bërë të përsosur. Kur një grua martohet, ajo nuk premton se nuk do të bëjë kurrë gabime në jetën e saj. Ajo do të bëjë shumë gabime, por burri i saj do ta falë. Por ajo premton se do të jetojë me burrin e saj përgjithmonë. Ky është një imazh i bashkimit tonë me Krishtin.

Hapi i radhës që duhet të ndiqni, është pagëzimi në ujë. Pagëzimi është i njëjtë me marrjen e një certifikate martese. Ju nuk mund të martoheni duke marrë vetëm një certifikatë martese. As nuk mund të bëheni i krishterë thjesht duke u pagëzuar. Vetëm pasi të martoheni, mund të merrni një certifikatë martese. Edhe kështu, vetëm pasi t'i jeni dhënë Krishtit, mund të merrni pagëzimin. Në pagëzim, ju dëshmoni se i keni dhënë fund jetës suaj të vjetër dhe e keni bërë Jezu Krishtin Perëndi të jetës tuaj.

Bashkëshortët dhe bashkëshortet e mira flasin shumë me njëri-tjetrin. Ndaj, edhe ju duhet të flisni me Jezusin dhe ta dëgjoni ndërsa Ai ju flet çdo ditë me anë të Biblës.

Një bashkëshorte e mirë nuk do të bëjë kurrë diçka që e bën bashkëshortin e saj të palumtur. Ajo do të dëshirojë të bëjë gjithçka bashkë me të. Një i krishterë i vërtetë, gjithashtu nuk do të bëjë asgjë që nuk i pëlqen Krishtit - si të shikosh një film që Jezusi nuk do ta shikonte. Ai nuk do të bënte asgjë që nuk mund ta bëjë së bashku me Jezu Krishtin

A mund të jeni të sigurtë që keni rilindur? Po. Romakëve 8:16 thotë se kur të rilindni, Shpirti i Shenjtë i Perëndisë do të dëshmojë me shpirtin tuaj se ju jeni një fëmijë i Perëndisë.

Kjo është një jetë e mrekullueshme - sepse ne po jetojmë me Mikun më të mirë që dikush mund të ketë ndonjëherë. Ne nuk do të jemi kurrë të vetmuar, sepse Jezusi do të jetë me ne gjithmonë dhe kudo. Ne mund t'i ndajmë problemet tona me Të dhe mund t'i kërkojmë Atij të na ndihmojë t'i zgjidhim ato. Është një jetë plot gëzim dhe një jetë e çliruar nga ankthi dhe frika - sepse Jezusi e mban të ardhmen tonë në duart e Tij.

Nëse doni të rilindni, thojani këto fjalë Perëndisë me sinqeritet nga zemra juaj, tani:

"Perëndi Jezus, unë besoj se Ti je Biri i Perëndisë. Unë jam një mëkatar që meriton ferrin. Faleminderit që më do dhe që vdiqe për mëkatet e mia në kryq. Unë besoj se Ti u ringjalle nga të vdekurit dhe vijon të jetosh sot. Unë dua të largohem nga jeta ime mëkatare tani. Të lutem, m'i fal të gjitha mëkatet dhe më bëj që ta urrej mëkatin. Fal gjithkënd që më ka lënduar në çfarëdo mënyre. Eja në jetën time Perëndia Jezus dhe bëhu Perëndia e jetës sime që nga sot e tutje. Më bëj një fëmijë të Perëndisë tani".

Fjala e Perëndisë thotë: "Të gjithë atyre që e pranuan Krishtin, Ai u dha të drejtën të bëhen bij të Perëndisë" (Gjoni 1:12). Perëndia Jezus thotë, "Atë që vjen tek unë, unë nuk do ta nxjerr jashtë kurrë (Gjoni 6:37)".

Kështu ju mund të jeni të sigurtë se Ai ju ka pranuar.

Më pas mund ta falënderoni Atë duke thënë, "Faleminderit Perëndia Jezus, që më falët dhe më pranuat. Të lutem më mbush me Shpirtin Tënd të Shenjtë dhe më jep fuqi të jetoj për Ty. Unë dua të t'kënaq vetëm Ty nga sot e tutje."

Tani duhet të lexoni çdo ditëFjalën e Zotit dhe t'i kërkoni Perëndisë t'ju mbushë çdo ditë me Shpirtin e Tij të Shenjtë. Ju gjithashtu duhet të shoqëroheni me të krishterë të tjerë të rilindur. Vetëm kështu do të rriteni në jetën e krishterë dhe do të keni fuqinë qëtë vijoni të ndiqniPerëndinë. Prandaj, kërkojini Perëndisë që t'ju drejtojë në një kishë të mirë.

Zoti ju bekoftë samëshumë!

E drejta e autorit - Zac Poonen. Asnjë ndryshim nuk mund të bëhet në përmbajtjen e artikullit pa lejen me shkrim nga autori.